Więcej informacji o Athletic Bilbao znaleźć można na stronie polskich fanów tego klubu - AthleticBilbao.pl.
Historia
Prahistoria
W latach 90-tych XIX wieku, angielscy pracownicy portów w prowincji Vizcaya w wolnych chwilach zaczęli namiętnie kopać napełniony powietrzem, okrągły skórzany worek. Szybko znaleźli naśladowców wśród okolicznych mieszkańców Kraju Basków, a stąd już krótka droga do założenia pierwszego klubu w okolicy. Stało się to w 1898 roku, drużyna znana była jako Athletic Club, choć urzędowo nazwa ta zaczęła obowiązywać od 1901 roku.
W 1900 roku powstał konkurencyjny zespół - Bilbao Football Club – częsty rywal towarzyskich potyczek straszej drużyny. W 1902 roku, z okazji objęcia rządów przez króla Alfonso XIII, wielkiego fana piłki nożnej, honorowego prezesa wielu założonych w dalszych latach klubów, rozegrano Turniej Koronacji. Doszło wtedy do połączenia dwóch miejskich drużyn, a zjednoczony zespół zdołał pokonać FC Barcelonę 2-1. Był to pierwszy prestiżowy sukces zawodników Ahtletic Bilbao. W kolejnych latach rozgrywano już Puchar Króla, po który baskijski zespół także zaczął regularnie sięgać.
San Memes i okres przedwojenny
W 1913 roku Athletic buduje swój pierwszy stadion – Estadio San Mames, którego nazwa została wzięta od znajdującego się nieopodal przytułku. Ligowe rozgrywki zespół Athletic rozpoczął w Primera Division, a z najważniejszą hiszpańską ligą nie rozstawał się już nigdy. Pierwszy tytuł mistrzowski przyszedł już w roku 1930, a do tego czasu Bilbao zdołało już 9-krotnie tryumfować w Pucharze Króla. Pierwsze lata istnienia ligi to zresztą najlepszy bodaj okres w historii klubu – na ten czas przypadają 4 mistrzostwa, 2 wicemistrzostwa i 4 Puchary Króla, tylko od czasu rozpoczęcia ligowych zmagań w sezonie 1928/29 do wybuchu wojny domowej i zawieszenia ligi.
Odbudowa - stawianie na wychowanków
Po wojnie, Athletic zmuszone było do odbudowy niemal całkowicie rozbitego klubu, co skutkowało stawianiem na zdolną młodzież. Gra wychowanków dosyć szybko przyniosła wymierne korzyści – w 1941 roku Athletic po raz kolejny okazało się najlepszym zespołem ligi. Piłkarze z San Mames rozbudowali przy okazji dosyć już pokaźną kolekcję wywalczonych Pucharów Króla.
W latach pięćdziesiątych klub po raz kolejny stanął przed koniecznością gruntownej przebudowy zespołu i dostosowania go do nowych czasów. Zadanie to powierzono katalońskiemu trenerowi Fernando Daucikowi, który postawił na młodych graczy różnych baskijskich szkółek piłkarskich. Eksperyment powiódł się ponownie – Baskowie w 1956 roku po raz szósty w historii sięgnęli po tytuł mistrzowski, trzykrotnie tryumfując także w Pucharze Króla. Zespół dotarł także do ćwierćfinału nowoutworzonego Pucharu Europy, gdzie poległ w rywalizacji z Manchasterem United.
Iribar, Iribar i Julen Guerrero
W 1960 roku Athletic sprzedał do Barcelony obrońcę Garaya. Była to pierwsza milionowa transakcja Bilbao, z której przychód umożliwił rozbudowę stadionu. Postawiono północną trybunę, która nosi miano Trybuny Garay’a, ku czci legendarnego defensora. Kilka lat później, fani Bilbao oszaleli na punkcie talentu młodego Iribara. San Mames rozbrzmiewało okrzykami oczarowanych kibiców: ¡Iribar es cojonudo, como Iribar no hay ninguno! (Iribar jest genialny, nie ma nikogo takiego jak Iribar!). Iribar, wraz Iñakim Sáezem, Uriartem, Javierem Clemente i Rojo, stanowił trzon zespołu, który w latach 1969-70 wywalczył kolejny Puchar Króla oraz wicemistrzostwo kraju. Sam Iribar zdołał w tym czasie zatryumfować w klasyfikacji Pichichi, z 23 trafieniami na koncie. Niedługo potem, swoją karierę piłkarską musiał przedwcześnie kończyć Javier Clemente, z powodu ciężkiej kontuzji, jaką swoim zagraniem spowodował Marañón, piłkarz Sabadell.
W 1973 roku Bilbao wywalczyło jeszcze jeden Puchar Króla, zaś w sezonie 1976/77 dotarło do finału Pucharu UEFA, eliminując po drodze takie zespoły jak AC Milan czy FC Barcelona. W pierwszym finałowym meczu z Juventusem, na terenie rywala, przegrało Athletic 1-0, co dawało spore szanse na wywalczenie korzystnego wyniku na San Mames. Rewanżowy mecz zakończył się wprawdzie zwycięstwem gospodarzy 2-1, ale dzięki trafieniu na wyjeździe, to gracze Juventusu świętować mogli tryumf w pucharze.
Lata osiemdziesiąte rozpoczęły się zakończeniem kariery przed doświadczonego bramkarza José Ángela Iribara, posiadającego na koncie 640 występów w barwach Bilbao oraz 49 w narodowej reprezentacji. W 1982 roku na San Mames rozgrywano mecze Mistrzostw Świata, a sam stadion został wcześniej przebudowany. W roku 1983 Bilbao po raz siódmy zatryumfowało w lidze, co nie udawało się od roku 1956, a w rok później klub zdołał obronić mistrzowski tytuł. Był to ostatni tryumf w lidze najsłynniejszego zespołu z Kraju Basków.
W latach dziewięćdziesiątych zaczęła wschodzić nowa gwiazda Lwów z San Mames – Julen Guerrero, którego bojowe nazwisko (z hiszp. żołnierz, także wojowniczy – przyp. aut.) oddawało jego poświęcenie dla klubu. Z Julenem Guerrero w składzie, Bilbao w 1998 roku wywalczyło wicemistrzostwo kraju i wywalczyło awans do Ligi Mistrzów. 6 lat później, Bilbao zaliczyło kolejny epizod w europejskich pucharach, wywalczając w 2004 roku awans do Pucharu UEFA. Trzon zespołu stanowili wówczas piłkarze tacy jak Fran Yeste, Aranzubía, Iraola, Del Horno, Orbaiz, Gurpegi, Etxeberria i Urzaiz, z których część do dziś broni barw Bilbao.
Współczesność
W ostatnich latach Athletic miało spore problemy w walce o utrzymanie się w lidze, mówiło się nawet o tym, że tylko dzięki solidarności baskijskich klubów oraz pomocy arbitrów Bilbao uniknęło degradacji. Ostatni sezon pokazał jednak, że Athletic nie musi bić się o utrzymanie, a pozycja w środku tabeli pozwoliła sympatykom klubu odzyskać wiarę w to, że sukcesy ciągle są możliwe.
W tym sezonie Bilbao prezentuje nierówną formę - zaczęło od serii zwycięstw, po których nadszedł czas wielkiej niemocy. Obecnie znów jednak panuje tendencja wzrostowa, a Baskowie ponownie pną się w górę tabeli.
Sukcesy
Mistrz Hiszpanii (8 razy): 1930, 1931, 1934, 1936, 1943, 1956, 1983, 1984
Wicemistrzostrz Hiszpanii (7 razy): 1932, 1933, 1941, 1947, 1952, 1970, 1998
Zdobywca Pucharu Hiszpanii (24 razy): 1902, 1903, 1904, 1910, 1911, 1914, 1915, 1916, 1921, 1923, 1930, 1931, 1932, 1933, 1943, 1944, 1945, 1950, 1955, 1956, 1958, 1969, 1973, 1984
Finalista Pucharu Hiszpanii (12 razy): 905, 1906, 1913, 1920, 1942, 1949, 1953, 1966, 1967, 1977, 1985, 2009
Zdobywca Superpucharu Hiszpanii: 1985
Finalista Pucharu UEFA: 1977
Specyfika klubu
Stadion: San Memes
Obecny stadion, zainaugurowany już w 1913 roku, mieści 40.000 widzów, tworzących zwykle niesamowitą atmosferę. Trybuny zaczynają się tuż za liniami końcowymi boiska, a bliskość fanów z jednej strony uskrzydla piłkarzy Bilbao, z drugiej deprymuje zawodników przyjezdnych. Bojowa atmosfera sprawia, że dla wielu zespołów wyjazd do stolicy Baskonii jawi się jako prawdziwy koszmar, a mecze należą do najtrudniejszych w sezonie.
Niemal już stuletni stadion, oczywiście wielokrotnie remontowany i rozbudowywany, zostanie wkrótce porzucony na rzecz Nuevo San Mames, którego inaugurację planuje się na rok 2013, stulecie budowy pierwszego stadionu. Pojemność nowego obiektu sięgać ma niemal 60.000 miejsc. Prace rozpoczęto w tym roku.
Kadra:
Bramkarze:
1 Iraizoz | 13 Armando
Obrońcy:
3 Koikili | 4 Ustaritz | 5 Amorebieta | 6 Etxeita | 12 San José | 15 Iraola | 19 Zubiaurre | 20 Aitor Ocio | 22 Castillo | 29 E. Bóveda | 35 Etxebarria
Pomocnicy:
7 David López | 8 Muñoz | 10 Yeste | 11 Gabilondo | 14 Susaeta | 16 Orbaiz | 18 Gurpegi | 24 J. Martínez | 26 Iturraspe | 36 Aketxe | 37 Iñigo Pérez
Napastnicy:
2 Toquero | 9 Llorente | 17 Etxeberria | 21 Ion Vélez | 23 Díaz de Cerio | 27 Muniain | 28 De Marcos
Transfery:
Przybyli:
Kupieni:Díaz de Cerio (Real Sociedad) | Oscar de Marcos (Alavés) | Xabi Castillo (Real Sociedad)
Wypożyczeni:San José (Liverpool)
Koniec wypożyczenia:Lafuente (Sporting) | Javi Casas (Córdoba) | Ibán Zubiaurre (Elche) | Tiko (Eibar)
Odeszli:
Sprzedani:Del Olmo (Hércules) | Javi Casas (Cartagena) | Lafuente (Numancia) | Tiko | Iñigo Vélez (Numancia) | Garmendia (Numancia)
Wypożyczeni: Balenziaga (Numancia) | Murillo (Salamanca)
Trener: Joaquin Caparros
Wychowanek Realu Madryt nigdy nie zrobił kariery piłkarskiej, ale osiągnął spore sukcesy jako trener. Od 1980 roku prowadził różne drużyny, ale przez pierwsze dwadzieścia lat nie powierzano mu poważnych klubów. W 2000 roku objął Sevillę, którą zdołał wprowadzić do Primera Division i dwukrotnie zdołał z nią awansować do Pucharu UEFA. W 2005 roku przejął Deportivo, ale nie zdołał przezwyciężyć nadchodzącego kryzysu i powrócić z Deportivo do europejskiej czołówki. W 2007 roku przyjął posadę szkoleniowca Athletic Bilbao. W przeciągu dwóch lat spotykał się z krytyką, ale władze klubu nie zdecydowały się na zmianę trenera.
Taktyka
68' Lopez