MUNDO
Jednym z mitycznych "elektrycznych napastników" lat 40-tych, z niepowtarzalną siłą fizyczną i niezwykłym wyczuciem strzeleckim był Mundo, który stał się najlepszym strzelcem Valencii w 4 dekadzie XX w. Jego 15 goli w pierwszym sezonie jako piłkarz Valencii, sprawiły, że nazwano go "gol-man" czyli "człowiek gol". Przydomek ten znalazł potwierdzenie w późniejszym etapie kariery zawodnika, który przez cały okres swojej piłkarskiej przygody strzelił ponad 200 bramek. Był on zawodnikiem Valencii przez jedenaście sezonów, pomiędzy sezonem 1939-40 i 1949-50. Dwukrotnie otrzymywał nagrodę króla strzelców, w sezonie 41-42 i 43-44, z 27 bramkami w obu tych przypadkach.
Jego siła i charakter pozwoliły mu stać się kompletnym zawodnikiem, a jego łatwość do strzałów z każdej pozycji sprawiły, że trzykrotnie zakładał koszulkę swojej narodowej drużyny.
INFORMACJE:
Pełne imię i nazwisko: Edmundo Suarez Trabanco ( ur.Baracaldo, Vizcaya, 1916r.)
Kluby: Salesion, Kakaleku, Lejona, Atl.Bilbao, Recuperacion, Valencia, Alcoyano
Liga: 208 meczów/ 191 goli
Puchar kraju: 63 mecze/ 55 goli
Liga regionalna: 10 meczów/ 21 goli
'Puchar Czterech': 5 meczów/ 2 gole
Super puchar: 1 mecz
Tytuły: 3 mistrzostwa ligi, 2 puchary, 1 liga regionalna
Ogółem: 287 meczów/ 269 goli
Epi był kolegą Mundo z klubu tzw. 'elektrycznych napastników'. Odkąd przybył do klubu w sezonie 1940-41, nie przestał pokazywać swoich niezwykłych umiejętności technicznych, właściwie przez całą kolejną dekadę. Wszystkie wielkie kluby w owym czasie zabiegały o cudownego prawego skrzydłowego z San Sebastian, odkąd jego nazwisko stało się sławne w całej hiszpańskiej piłce. Atletico, Espanyol i Real Madryt chciały mieć u siebie piłkarza, ale ostatecznie to Valencii udało się go zatrudnić. Epi wystąpił w 15 spotkaniach reprezentacji Hiszpanii, i pozostaje do tej pory jednym z najlepszych w historii Valencii skrzydłowych.
Ten pomocnik z Sueci rozpoczynał swoją przygodę z piłką w rodzinnym mieście, aby później w 1946 roku stać się ważną częścią zespołu Valencii, w której pozostał do sezonu 1957-58. W tej dekadzie, Puchades zdobywał wraz z Valencią liczne tytuły. W mniej niż trzy sezony Puchades stał się ostoją drużyny. Aż do zakończenia kariery pod koniec lat 50-tych, był czołowym zawodnikiem Valencii. Gwiazda Puchadesa świecił przez 13 sezonów w Valencii i w reprezentacji Hiszpanii, w której zagrał 23 razy zaczynając w 1949r.
Przybyły z Fluminese, Waldo Machado był pierwszym Brazylijczykiem, który z powodzeniem grał w Valencii. Jego radosna gra cieszyła i zaskakiwała nie tylko całą Hiszpanię ale także Europę. Posiadał on niecodzienne umiejętności w wykonywaniu rzutów wolnych, które potrafił strzelić z każdej niemalże pozycji. Już w pierwszym sezonie gry dla Valencii Brazylijczyk strzelił 15 goli. W sezonie 62-63 został ponownie królem strzelców ligi z 12 strzelonymi bramkami. W roku 64' pobił wszystkich ze swoimi 18 golami, a w sezonie 1966-67 strzelił jeszcze więcej bo aż 24 gole. To był jego szósty sezon w Valencii, a w kolejnych trzech Waldo potwierdzał swe nieprzeciętne umiejętności.
Mario Kempes , zwany 'matadorem' przybył z Pasiequito, I swój debiut w Valencii zaliczył w 'Pucharze Pomarańczy' w 1976 r. Gdzie nie miał zbyt udanego występu z powodu nie wykorzystania rzutu karnego. W rodzimej Argentynie, rozpoczął grę w środku pola i kiedy miał 19 lat dostał się do drużyny Rosario Central. Następnie uczestniczył w Mistrzostwach Świata w Niemczech. Kiedy miał 22 lata przybył do Valencii gdzie pobił godne pozazdroszczenia rekordy i stał się jednym z największych postaci w całej historii klubu.
Bez wątpienia, Argentyńczyk Claudio Javier Lopez był jednym z najważniejszych zagranicznych piłkarzy, który zakładał koszulkę Valencii CF. Lata 90-te będą zapamiętane jako te, w których udało się wywalczyć ważne trofea, po które przez 20 wcześniejszych lat Valencia nie potrafiła sięgnąć, a w które to sukcesy swój wielki wkład miał właśnie Claudio. Piłkarz z Riotercereo przybył do Valencii z Racing Club Avellaneda jako zupełnie nieznany w zawodnik Europie. Jego uderzenie z lewej nogi-jak uważa wielu- jest jednym z najlepszych na świecie, zaś kolejnym wielkim atutem Argentyńczyka jest jego szybkość. Z "Piojo" ,jak nazywa się Lopeza Valencia wywalczyła Puchar i Superpuchar Hiszpanii, a także grała w finale Ligi Mistrzów w sezonie 1999/00, w którym uległa Realowi Madryt na stadionie Saint Denis w Paryżu.
Świetny technik, zawodnik o żelaznych płucach, lider Valencii z przełomu tysiącleci. Sportową karierę rozpoczynał od lekkoatletyki, a konkretniej od biegów długodystansowych. Zdołał nawet wywalczyć medal w tej dyscyplinie w kategorii kadetów podczas Mistrzostw Hiszpanii. Ostatecznie jednak Gaizka postawił na piłkę nożną i – jak się później okazało – dokonał słusznego wyboru. We wczesnych latach występów z nietoperzem na piersi częstokroć występował na pozycji prawego obrońcy. Z biegiem lat został jednak przemianowany na pomocnika. Prawdziwy przełom nastąpił, gdy Valencię objął Hector Raul Cuper. Pod wodzą Włocha Mendieta stał się reżyserem gry i przywódcą zespołu, pewnie wykonującym stałe fragmenty gry, a przede wszystkim doskonale egzekwującym rzuty karne. W niezwykle krótkim czasie z Cuperem na ławce i Mendietą jako kapitanem na boisku Valencia stała się uznaną europejską marką. Dorobek pracy tego duetu to Puchar i Superpuchar Hiszpanii(1999), dwa finały Ligi Mistrzów(2000 i 2001) oraz 3. miejsce w La Liga(sezon 1999-2000).
26' H. Duro