sonda
VCF.pl - Strona Główna
Panel użytkownika załóż konto przypomnienie hasła
RSS RSS 

PREZENTACJA RYWALA: Deportivo La Coruna

Historia

Założenie klubu

Historia Deportivo La Coruna w swej początkowej fazie niemal w niczym nie odbiega od typowych początków kopania piłki w wielu hiszpańskich miastach - fascynację futbolem do miasta przywozi z Anglii student, zarażając swoją pasją coraz większe grono mieszkańców. W 1904 roku rozgrywane zostają pierwsze spotkania z załogami statków przebywających w miejskim porcie. Oficjalnie klub zarejestrowany zostaje w 1906r. jako Club Deportivo de la Sala Calvet, zamieszczając w swej nazwie miejsce pierwszych ćwiczeń i piłkarskiego doskonalenia - jedną z miejskich siłowni. Drużynę tworzyła grupa pasjonatów spotykających się kilka razy w tygodniu na treningach, przeprowadzanych zwykle wieczorami w Sala Calvet. Poważnym rywalem Clubu Deportivo stała się Corunna, z którą rywalizowano o sympatię wśród mieszkańców miasta i prym w La Coruni. Pierwsze spotkania z rywalami zza miedzy rozgrywano na arenach do walki byków, po czym w 1909 roku przeniesiono się na stadion piłkarski Corralón Gaiteira, zdolny zgromadzić 6.000 kibiców. W tym samym roku La Corunę odwiedza król Alfonso XIII, nadając Deportivo przydomek Real i zgadzając się zostać honorowym prezydentem klubu. Przydomek Real zespół utraci w czasach Drugiej Republiki (1931-39), podobnie zresztą jak wszystkie zespoły obdarzone we wcześniejszych latach takim tytułem.

Powstanie ligi

Pierwszy oficjalny ligowy sezon (10 lutego 1929 - 30 czerwca 1929) Deportivo rozpoczęło w rozgrywkach Segunda Division, zajmując na koniec 8 lokatę, spośród dziesięciu zespołów tworzących ligę. Pierwszy awans do rozgrywek najwyższego szczebla Deportivo święciło w 1941r., a inauguracyjny sezon skończyło na dobrym, czwartym miejscu. W 1944 roku otwarto Estadio el Riazor, gdzie swoje spotkania zespół rozgrywa po dzień dzisiejszy. Inauguracja stadionu zbiegła się z degradacją do Segunda Division, ale powrót do Primera dokonał się stosunkowo szybko. Sezon 1949-50 Deportivo kończy wicemistrzostwem kraju, wyprzedzone jedynie przez Atletico Madryt. Sezon 1956-57 Deportivo kończy spadkiem, co zapoczątkowuje serię kolejnych awansów i degradacji klubu, owocując mianem "drużyny-windy", które to określenie w wysokim stopniu oddawało rzeczywistość poczynań zespołu z La Coruny.

Złote lata

W 1988 roku prezydentem klubu zostaje Augusto Cesar Lendoiro, który zapoczątkuje prawdziwie złotą epokę klubu. W 1992 roku klub staje się Sportową Spółką Akcyjną (S.A.D.), co znacznie poprawiło podupadające finanse zespołu i pozwoliło zakontraktować dwójkę Brazylijczyków - Bebeto oraz Mauro Silvę, tworzących trzon drużyny Super Depor. W sezonie 1992-93 Deportivo bliskie było historycznego tryumfu w lidze, ale w ostatniej minucie spotkania z Valencią Djukic zmarnował rzut karny, co dało ostatecznie mistrzostwo Barcelonie. Deportivo zadowolić się musiało kolejnym wicemistrzostwem oraz udziałem w rozgrywkach Pucharu UEFA.

Pierwsze trofeum – Puchar Hiszpanii - przychodzi w roku 1995, kiedy to w Madrycie Deportivo pokonuje Valencię 2:1, w spotkaniu rozgrywanym w dwóch częściach - 24 i 27 czerwca, z powodu fatalnych warunków atmosferycznych. Rok później klub zdołał wywalczyć Superpuchar Hiszpanii, pokonując w dwumeczu Real Madryt. w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharu Deportivo dochodzi do półfinału, przegrywając rywalizację z PSG. Historyczny tryumf w lidze Deportivo uzyskuje w sezonie 1999-00, mając w składzie takich piłkarzy jak Djalminha, Pauleta, Fran, Mauro Silva, Donato, Naybet, Turu Flores czy Makaay, występujących pod batutą człowieka odpowiedzialnego za sukcesy - Javiera Irurety. Począwszy od tego okresu, Deportivo przez pięć kolejnych sezonów występowało w Lidze Mistrzów, dochodząc najwyżej do półfinału rozgrywek. W 2002 roku Super Depor uzyskuje kolejne wicemistrzostwo kraju i tryumfuje w Pucharze Króla.

Kryzys i współczesność

Ostatnie lata nie były już tak bogate w tryumfy dla Deportivo - upływały raczej pod znakiem boju o utrzymanie w lidze, aniżeli walki o trofea. Sezon 2007/08 na półmetku zwiastował katastrofę - Deportivo wyprzedzało w tabeli jedynie Levante, ale Miguel Angel Lotina zdołał ostatecznie doprowadzić klub do udziału w Pucharze Intertoto. W lecie - poprzez te właśnie rozgrywki - Deportivo uzyskało kwalifikację do Pucharu UEFA.

W poprzednim sezonie dobrze prowadzona drużyna do ostatnich kolejek walczyła o miejsce w europejskich pucharach. Pojawiały się pierwsze nieśmiałe głosy o odbudowie Superdepor, które w tym sezonie powinny rozbrzmieć pełną parą - Deportivo wraca do walki o udział w Lidze Mistrzów, i łatwo nie odpuści.

Statystyki klubu:

Sezonów w Primera: 40 (wliczając aktualny)

Sezonów w Segunda: 27

Sezonów w Segunda B: 1

Sezonów w Terceta: 1

Najlepsze miejsce w Primera: 1 (sezon 1999-00)

Najgorsze miejsce w Primera: 17 (sezony: 1972-73 oraz 1991-92)

Uczestnictw w europejskich pucharach: 11

Najlepszy występ w Lidze Mistrzów: półfinał (sezon 2003-04)

Najlepszy występ w Pucharze Zdobywców Pucharu: półfinał (sezon 1995-96)

Najlepszy występ w Pucharze UEFA: 1/8 finału (sezony: 1993-94, 1994-95 i 1999-00)

Najlepszy występ w Pucharze Intertoto: zwycięstwo (sezon 2008-09)

Statystyki zawodników

Trofeo Pichichi: Bebeto: 29 bramek (1992-93) | Diego Tristán: 21 bramek (2001-02) | Roy Makaay: 29 bramek (2002-03)

Trofeo Zamora: Juan Acuña: 1941-42, 1942-43, 1949-50 i 1950-51 | Francisco Liaño: 1992-93 i 1993-94 | Jacques Songo'o: 1996-97

Złoty but: Roy Makaay: 29 bramek (2002-03)

Piłkarz roku w Afryce: Mustapha Hadji: 1998

Złoty Puchar CONCACAF: Najlepszy zawodnik: Julián Guzmán: 2007

Młodzieżowe Mistrzostwa Świata U-20: srebrny but: Adrián López: 2007

Najlepszy hiszpański piłkarz ligi: Francisco González: 1992-93

Najlepszy cudzoziemiec ligi: Miroslav Djukic: 1992-93

Nagroda Riazor (dla najlepszego zawodnika zespołu): José Francisco Molina: 2005-06 | Albert Lopo: 2006-07 | Julián Guzmán: 2007-2008

Drużyna rezerw: Deportivo B

Drugi najstarszy klub Galicji - Fabril Sociedad Deportiva, założony w 1914 roku, w 1993 roku stał się oficjalnym zespołem rezerw Deportivo La Coruna. Po ubiegłorocznej 17 pozycji W Segudna B, w tym sezonie Deportivo B występuje w Terceta Division. Domowe mecze zespół rozgrywa na O Mondo do Futbol, zdolnym pomieścić 3.000 widzów.

Bramka

Diego Rivas | Marcos Valin | Edu

Obrona:

Castillo | Cristian Valle | David Rochela | Karl | Seoane | Raul | Valencia | Vieytes

Pomoc:

Dani Rodriguez | Hector | Juan Dominguez | Luis Angel | Momar Diagne | Nacho Matador | Richi | Toni | Vela

Atak

Chirri | David Anon | Hugo Garcia | Joshua | Juan Carlos

Sztab Szkoleniowy

Tito Ramallo (trener) | J. Riveiro (drugi trener) | Nando (przygotowanie fizyczne) | Cesar (trener bramkarzy)

Stadion: El Riazor

Już od 1909 roku piłkarze Deportivo rozgrywali swoje mecze w pobliżu miejsca, gdzie dziś stoi El Riazor. W 1944 roku oddano do użytku Riazor - stadion olbrzymi, jak na ówczesne warunki, zdolny pomieścić ponad 60.000 widzów (miejsca stojące). Pierwszym rywalem Deportivo na Riazor była... Valencia. 28 października Deportivo ze swojego nowego stadionu zeszło pokonane 3-2.

Przed Mistrzostwami Świata w 1982 roku Riazor doczekało się renowacji. Po przebudowie, stadion mieścił 29.000 widzów. Na Riazor rozegrano trzy mecze grupy A tamtego turnieju - dwukrotnie - najpierw z Kamerunem (0:0), a potem z Peru (5-1) - grała tam reprezentacja Polski.

W 2003 roku prezydent Deportivo, Augusto César Lendoiro, przedstawił pomysł budowy nowego Riazor, który miał stanąć w miejscu obecnego. Autorem projektu 5-gwiazdkowego obiektu, zdolnego zgromadzić 36.000 widzów, był amerykański architekt, Peter Eisenman. Plany te nigdy nie doczekały się realizacji.

Aktualnie stadion mieści około 35.000 widzów, a boisko posiada wymiary 105 x 68 metrów.

Transfery:

Przybyli:

Kupieni:Juca | Zé Castro (Atletico)

Koniec wypożyczenia:Adrián López (Malaga) | Jairo Álvarez (Lorca) | Sebastián Taborda (Hercules) | Chico Angulo (Leixoes)

Odeszli:

Sprzedani: Munúa (Málaga) | Antonio Barragán (Valladolid) | Verdú (Espanyol) | De Guzmán | Cristian (Hércules) | Fabricio (Valladolid) | Pablo Amo (Saragossa) | Omar Bravo (CD Guadalajara) | Taborda | Lafita (Saragossa)

Wypożyczeni: Aythami (Xerez) | Rubén Castro (Rayo Vallecano) | Bergantiños (Xerez)

Nie stracić tych, których nie sposób zastąpić – taki chyba cel przyświecał władzom Deportivo. I prawie został zrealizowany. Spośród piłkarzy, którzy odeszli w wakacje ze stolicy Galicji, na uwagę zasługiwała dwójka piłkarzy: Lafita - skrzydłowy bądź napastnik oraz Juan Verdu, ofensywnie usposobiony środkowy pomocnik. W Espanyolu będą mieli z Verdu pociechę, ale nawet bez niego Deportivo nie ma problemów z ułożeniem środka pola. Lafita przez cały wrzesień nie wiedział gdzie będzie mógł zagrać, bowiem Saragossa nie wpłaciła ustalonej kwoty odstępnego za swojego byłego piłkarza, ale ostatecznie piłkarz spełnił swoje marzenie i wrócił do macierzystego klubu.

Po rocznym wypożyczeniu zdecydowano się wykupić Ze Castro, co można uznać za jeden z lepszych transferów tego zespołu. Reszta przybyłych piłkarzy zbyt wielkiego doświadczenia w Primera Division raczej nie ma, ale po roku spędzonym u boku Guardado, Pablo Alvareza, Felipe, Riki’ego czy Sergio, na pewno je nabierze. Gdyby nie odejście Lafity, Deportivo utrzymałoby status quo, ale zgromadzona kadra i tak rokuje spore nadzieje.

Kadra

Bramka

1 Arazubia | Fabri | 13 Manu

Obrona:

4 Adrian Lopez (Piscu) | 12 Angulo | 19 Colotto | 3 Felipe | 15 Laure | 7 Lopo | 2 Manuel Pablo | 5 Ze Castro

Pomoc:

16 A Tamas | 18 Guardado | 23 Ivan Perez | Jairo | 22 Juan Rodriguez | 6 Juca | 14 Pablo Alvarez | 8 Sergio | 21 Valeron

Atak

10 Adrian | 9 Bodipo | 20 Lassad | 24 Mista | 11 Riki

Trener: Miguel Angel Lotina

Pochodzący z niewielkiego miasteczka Meñaka, Miguel Angel Lotina był najmłodszym spośród ośmirga rodzeństwa, dwie z jego sióstr były misjonarkami w Kenii i Kamerunie. Od 20. roku życia zawodnik, a od zawsze kibic Athletic Club de Bilbao. Największe tryumfy święcił już jednak z ławki trenerskiej, dowodząc przez ponad 15 lat kariery różnymi klubami, m.in. Numancią, Badajoz, Osasuną, Espanyolem - z którym wywalczył Puchar Króla. Początki jego pracy w Deportivo nie były łatwe, zespół był poważnie zagrożony degradacją, ale Lotina stopniowo odzyskał zaufanie działaczy i kibiców, dzięki rewelacyjnej postawie Deportivo w drugiej połowie sezonu 2007/08 i awansowi do Pucharu UEFA. W ubiegłorocznych rozgrywkach Lotina zdołał powtórzyć sukces wysokiej pozycji w tabeli, a wszystko wskazuje na to, że w aktualnym sezonie jego drużyna powalczy o udział w Lidze Mistrzów. Prawdopodobnie tylko Pep Guardiola i Gregorio Manzano mogą cieszyć się obecnie większym poparciem władz klubu.

Asystenci: Jose Luis Ribera (drugi trener) | Eduardo Dominguez (przygotowanie fizyczne) | Jose Sambede Carreira (trener bramkarzy) | Jose Angel Franganillo (przygotowanie fizyczne) | Juan Angel Barros Botana (delegat)