11. PABLO PIATTI

« Wstecz

Piatti

imię i nazwisko: Pablo Daniel Piatti
narodowość: Argentyńczyk
data urodzenia: 31/03/1989
miejsce urodzenia: La Carlota (Córdoba, Argentyna)
wzrost/waga: 163cm/63kg
kluby: Club Renato Cesarini, Estudiantes La Plata, UD Almería

Biografia

Pablo Piatti pochodzi z Córdoby, prowincji w centralnej Argentynie, z której wyszli w świat również Pablo Aimar czy Mario Kempes. W wieku 17 lat dołączył do pierwszego zespołu Estudiantes La Plata. W swoim debiucie przeciwko Newell's Old Boys zdobył zwycięską bramkę. Wkrótce stał się czołowym piłkarzem argentyńskiego potentanta i grał u boku takich piłkarzy jak Juan Verón czy José Sosa. Po zakończeniu sezonu, w którym Estudiantes sięgnęło po tytuł, Pablo został uznany jednym z największych architektów tego sukcesu.

W roku 2008 przeniósł się do Almerii za 8 milionów €, co po dzień dzisiejszy jest największą kwotą, jaką andaluzyjski klub kiedykolwiek przeznaczył na transfer. Zadebiutował 31 sierpnia tego samego roku w wygranym 3:1 meczu z Athletikiem Bilbao. Wkrótce osiągnął status gwiazdy swojego zespołu, którego był motorem napędowym większości akcji. W sezonie 2009/2010 Almería zajęła trzynaste miejsce, w dużej mierze dzięki błyskotliwemu Argentyńczykowi, który strzelał gole takim zespołom jak Valencia czy Real Madryt.

Sezon później, pozbawiony pomocy Álvaro Negredo, który trafił do Sevilli, na Piattim spoczęła większa odpowiedzialność za strzelanie bramek i w 35 spotkaniach trafiał 7 razy do siatki przeciwnika. Niestety podobna sztuka nie udała się rok później i skrzydłowy wraz z Almeríą spadł do Segunda División zajmując ostatnie miejsce w tabeli ligowej. Po utalentowanego skrzydłowego natychmiast zgłosiło się wiele klubów w Hiszpanii, jednak ostatecznie trafił do Valencii, która przeznaczyła na jego sprowadzenie 7,5 milionów €. W barwach Almerii rozegrał 101 spotkań. Zdobył 20 bramek.

Piłkarz nie krył zadowolenia ani zdziwienia. Niezwykle skromny i pokorny stwierdził, że „w maju nie uwierzyłby w transfer do Valencii”. Niecałe trzy miesiące później biegał już z nietoperzem na piersi. Mimo to jego początek w klubie nie należał do najłatwiejszych: pierwszy sezon rozpoczął jako rezerwowy, choć doskonale znał Unaia Emery’ego, z którym wcześniej współpracował w Almerii. Mimo niepewnego miejsca w drużynie Piatti rozegrał 14 meczów jako zawodnik pierwszego składu, do tego dołożył 16 występów z ławki i strzelił dwie bramki.

Kolejny sezon zapowiadał się jeszcze gorzej. Mauricio Pellegrino, który przejął ster po Basku, nie widział piłkarza w składzie i nawet po jego odejśćiu i przyjściu Valverde, Piatti nie odzyskał miejsca w składzie. Raptem 10 występów w pierwszym składzie sprawiły, że skrzydłowy poważnie zaczął zastanawiać się nad odejśćiem z klubu. Ostateczeni dał sobie drugą szansę, zwłaszcza że na stanowisku trenera Valencii powonie nastąpiła zmiana i mimo zainteresowania m.in. Getafe, Granady, Almerii, Swansea, Rennes czy Metalistu, został w stolicy Lewantu.

Wówczas wydawało się, że decyzja o pozostaniu w Valencii byłą jedną z najgorszych w jego karierze — Miroslav Đukić nie tylko nie widział w Argentyńczyku materiału na piłkarza pierwszego zespołu, ale też odsunął go od drużyny. Pablo przez nie brał praktycznie udziału w treningach organizowanych przez Serba, a przez zawirowania transferowe stracił również swój dotychczasowy numer na koszulce na rzecz Dorlana Pabóna (11) i miał występować z numerem 2, będąc zarejestrowanym do rozgrywek dopiero w ostatniej chwili, z uwagi na fiasko jego transferu do Francji.

Đukić odważył się postawić na Argentyńczyka dopiero w meczu, który miał przesądzić o jego dalszym być albo nie być na ławce trenerskiej i ten poradził sobie całkiem dobrze, na stałe już dołączająć do pierwszego zespołu. Filigranowy skrzydlowy biegał po boisku z numerem 2. Wkrótce Serb został zwolniony, a do drużyny przyszedł rodak Piattiego — Juan Antonio Pizzi. Argentyńczyk szybko znalazł wspólny język z piłkarzem i do końca sezonu uważał go za ważnego zawodnika swojej drużyny. Piatti ostatecznie wystąpił w tym sezonie 17 razy w lidze, strzelając 5 bramek oraz 9 raz w rozgrywkach Ligi Europy, gdzie Valencia odpadła dopiero w ostatniej minucie półfinałowego rewanżu z Sevillą.

W obecnych rozgrywkach Piatti jest ważnym elementem dla Nuno. Portugalski szkoleniowiec zaufał Argentyńczykowi, a ten wynagrodził to dwoma bramkai w sześciu meczach. Piłkarz gra na pozycji lewego skrzydłowego, mając za konkurentów m.in. Carlesa Gila czy Rodrigo De Paula i nic nie zapowiada, by prędko miał oddać swoje miejsce w drużynie. Sympatyczny Argentyńczyk wiele razy podkreślał, że jest szczęśliwy i dumny z gry dla Valencii i zawsze wierzył w swoje możliwości. „Przez cały ten czas ciężko pracowałem z myślą o powrocie do gry, co w końcu się udało” — przyznał w jednym z wywiadów po odejściu Đukicia.

Mimo obiecujących wyników w reprezentacjach młodzieżowych, jedynie raz wystąpił w seniorskiej kadrze Argentyny: w przegranym 1:2 meczu towarzyskim z Polską. W wieku 17 lat otrzymał za to powołanie na mistrzostwa świata do lat 20. Był podstawowym (i najmłodszym) członkiem kadry, natomiast drużyna argentyńska sięgnęła po trofeum. W reprezentacji U-20 rozegrał jednak tylko 6 meczów.