W ostatnim czasie magazyn SuperDeporte dość często przepytuje piłkarzy lub działaczy Blanquinegros, a powstałe w ten sposób wywiady zamieszcza w internetowym wydaniu gazety. Nasz serwis, starając się za tym nadążyć, regularnie prezentuje je na swoich łamach i tak po Everze Banedze, Miguelu Moyi i Pako Ayesteranie serwujemy serię pytań i odpowiedzi z udziałem francuskiego defensora Jeremiego Mathieu.

W nieznajomości języka hiszpańskiego tkwi sedno twoich problemów z adaptacją w nowej drużynie?

Myślę, że nie. Nie sądzę, że z moją adaptacją jest aż tyle kłopotów. Na boisku wszystko pasuje, możliwe, że język jest pewną blokadą, szczególnie na początku, ale myślę, że z czasem wszystko zacznie sprzyjać.

Mathieu już rozumie wszystko, co mówi do niego trener?

Polepszam to stopniowo. Rozumiem wszystko co do mnie mówią, lub większość, ale jeszcze nie potrafię mówić po hiszpańsku.

Co z różnicą między francuskim, a hiszpańskim futbolem?

Różnice oczywiście są i do tego też muszę przywyknąć. Największą jest zapewne to, iż tutaj gra się szybciej niż we Francji.

Czy zauważyłeś też jakieś różnice w grze obrońcy?

Raczej nie. Myślę, że polecenia trenerów w tym aspekcie gry są bardzo podobne. Jest praktycznie tak samo.

Jak twoje relacje z partnerami z zespołu?

Na razie… trudne. Wiedz, że nie jestem w stanie za wiele z nimi rozmawiać. Do powiedzenia mam za to sporo… na murawie.

Jak dogadujesz się z Emerym?

Dobrze, dobrze. Nie ma problemów. Zawsze mówi do mnie po hiszpańsku, a ja go rozumiem.

Tłumaczył ci swoje motywy sadzania cię na ławce w pierwszych spotkaniach ligi?

Nie i ja tego od niego wcale nie wymagam. Szanuję jego decyzje i wiem, że muszę zapracować na miejsce w składzie.

I na stałe wgryźć się w jego szeregi?

Tak, jestem o to spokojny. Przeciwko Sevilli udowodniłem, że jestem w formie, teraz cieszę się na mecz z Lille w Lidze Europejskiej.

Co myślisz o umieszczaniu prawego obrońcy na lewej stronie? Jest to normalne?

Nie wiem czy normalne, takie pytania kierujcie do trenera. To jego decyzja i my piłkarze musimy ją uszanować.

Co najbardziej zaskoczyło cię w tej drużynie?

Najbardziej mą uwagę przykuła gra zespołowa. Krążenie piłki między poszczególnymi graczami, kombinacyjność, to, że zawodnicy świetnie się dostrzegają. Taka gra jest niezwykle lekka i płynna.

Jak ocenisz swoich partnerów z lewej flanki?

Grywa tam Mata… to gracz, z którym nie sposób nie zrozumieć się na boisku.

A Silva, Villa? Kojarzyłeś ich wcześniej? Przed przyjściem sądziłeś, że są tak dobrzy?

Znałem ich z nazwiska. Czytałem co nie co, oglądałem. Wiedziałem, że są dobrzy. Teraz jednak zdaję sobie sprawę, że są po prostu wielcy.

Nie masz odczucia, że odpowiednie zabezpieczenie dostępu do bramki pozwoli wygrywać mecze, ponieważ wyżej wymienieni są gwarancją sukcesu z przodu?

Na pewno. Dlatego wiemy, że w obronie musimy być mocni, bo z przodu możemy robić co chcemy. Już się o tym przekonaliście. Stąd ważne, by równie dobrze prezentować się w defensywie.

Dealbert, Alexis, Navarro… Rozumiesz się ze stoperami, czy należy to jeszcze poprawić?

Wszystko w porządku. Kwestia języka nie jest kluczowa. Liczy się piłka, a na tym się znam.

Kto jest twoim najlepszym kolegą w zespole?

Myślę, że nie mogę nikogo specjalnie wyróżnić. Nie jestem na razie w stanie nawiązać jakichś płynnych relacji. Zaznaczam jednak, że wszyscy są bardzo uprzejmi i zawsze gotowi udzielić mi pomocy.

Asystent Emery’ego, Carcedo, jako jedyny mówi po francusku…

Tak, dlatego na początku byłem od niego zależny, bo tylko jego rozumiałem. Teraz coraz częściej mówi do mnie po hiszpańsku, a ja łapię!

Stajesz teraz przed dużą szansą, na rodzimej ziemi…

Mam nadzieję, że okaże się to punktem wyjścia i zarokuje dobrze na przyszłość. Ale tak naprawdę najważniejsze to przekonać do siebie trenera.

Zauważyłeś także zapał innych chcących przypodobać się trenerowi?

Nie wiem, mam z nimi słaby kontakt. Ale mam zamiar wypaść dobrze także ze względu na nich.

Poznałeś już smak konfrontacji z Lille. Z kim zatem zmierzy się Valencia?

To bardzo dobry zespół. Musimy na nich uważać. Lille dobrze radzi sobie w ofensywie. Nie ma co mówić, że to mały klub, gdyż prezentują się solidnie, a zlekceważenie ich może okazać się zgubne.

Co jest w tej drużynie najgroźniejszego?

Zdecydowanie atak. Mają tam młodych, szybkich i zwinnych piłkarzy. Trzeba mieć się na baczności. Frau, Balmont, De Melo, Hazard to naprawdę klasowi gracze.

A ich największy mankament?

Prawdopodobnie formacja defensywna. Nie jest to ich najlepsza strona i musimy to wykorzystać.

Jak wspominasz potyczki z Lille?

Szczerze mówiąc dobrze. Wraz z Toulousą wywieźliśmy remis z ich obiektu, choć zasłużyliśmy na zwycięstwo, u siebie natomiast zgarnęliśmy 3 oczka.

A swoje występy w dawnym Pucharze UEFA?

W Toulousie akurat przytrafiła mi się kontuzja, natomiast z Sochaux szło nam całkiem nieźle. W fazie pucharowej pokonaliśmy Olympiakos, następnie jednak ulegliśmy Interowi. Chcę teraz zajść dalej. Euroliga to jeden z celów klubu. Mam nadzieję, że wszystko dobrze się potoczy.

Mówią, że łatwiej poszło ci z aklimatyzacją w mieście.

To prawda, jestem zadowolony. To bardzo piękne miasto, które mocno przypadło do gustu mnie i mojej rodzinie.

Jak wygląda dzień z życia Mathieu w Valencii?

Otóż: trening, nauka hiszpańskiego i spokojne spędzanie czasu w domu z żoną i dziećmi.

Stracisz na dwa dni swoje lekcje hiszpańskiego…

Tak, to prawda! Nie będę mógł się uczyć z powodu wyjazdu. Mam jednak zamiar porozumiewać się jak najszybciej. Będę kontynuował moje lekcje, teraz jednak najważniejszym będzie przemawiać na boisku.

Tweetnij