sonda
VCF.pl - Strona Główna
Panel użytkownika załóż konto przypomnienie hasła
RSS RSS

VALENCIA CF – AKTUALNOŚCI

Wywiad z Quique Floresem

Lolek, 12.10.2009; 02:05

Pytając Quique o powrót do Valencii, były trener Nietoperzy odpowiada bez zastanowienia: "Czemu nie?". Flores nie żywi żadnej urazy do władz klubu, jest spokojny od czasu złożenia swojej funkcji na ręce "kata Valencii" - Ronalda Koemana. Wielu kibiców klubu oskarżało go o brak rotacji, złe przygotowanie fizyczne piłkarzy i nie podejmowanie ryzyka. Były sternik klubu z Lewantu przypomina jednak, że jego system gry i myśl taktyczna nie różnią się aż tak bardzo od Emery'ego. Jednocześnie stara się obronić przed jednym z najpoważniejszych zarzutów - nie dawania szans nieoszlifowanemu wówczas diamentowi, Juanowi Macie. W imieniu całej Redakcji gorąco zachęcam do lektury obszernego wywiadu, który Quique Flores udzielił gazecie Super Deporte.

Wróciłbyś, żeby trenować Valencię?

  • Oczywiście, dlaczego nie?

Nie miałbyś hamulców moralnych związanych z Twoim zwolnieniem, złymi wspomnieniami...?

  • Nie. Minęło wystarczająco dużo czasu, żeby wszystko poszło w niepamięć. Poza tym piłka nożna jest sportem nieprzewidywalnym. Nie tylko na boisku. Jestem częścią historii tego klubu, a wyniki przez nas osiągane były naprawdę przyzwoite.

Żadnej urazy?

  • Bezwzględnie. Uraza jest motorem napędowym dla złych uczuć, a ja takich nie żywię wobec mojego byłego klubu.

Wiesz, jakie popełniałeś błędy?

  • Tak. Przede wszystkim, pod koniec mojej kadencji trenerskiej odizolowałem się od ludzi. Jako drużyna powinniśmy tworzyć monolit. Niestety, podczas ostatnich meczów nie wytrzymywałem presji i to przekładało się na wyniki. Trener musi być osobistością, która ma dawać przykład i łączyć, a nie być zarzewiem konfliktów.

Był jakiś moment krytyczny?

  • Nie przeczuwałem tego, że kiedyś on nadejdzie. Nie potrafiłem określić linii, której nie mogłem przekroczyć. Może było to spowodowane presją - w końcu walczyliśmy o mistrzostwo. Wtedy mój tok myślenia daleki był od logiki, i nawet teraz, po trzech latach, nie potrafię obronić się przed tym zarzutem...

Przyznasz, że na Mestalla było wtedy gorąco?

  • Nie zaprzeczę. Istniała swojego rodzaju teoria chaosu, która krążyła wśród kibiców. Rozumiem jednak, że cele i idące za tym korzyści dla klubu są ponad wszystkimi konfliktami, a tym bardziej słabościami jednostek. Mój projekt, który chciałem wprowadzić, daleki był od ideału. Musiałem mieć dużo czasu, aby doprowadzić go do perfekcji. Teraz mogę sobie zadać pytanie: czy byłbym w stanie powrócić i uczynić tę drużynę lepszą? Na pewno bym się starał. W tym momencie nie mogę powiedzieć więcej.

Oskarżasz kogoś o niepowodzenia?

  • Nie. Nigdy nie przyszło mi to do głowy. Po mojej dymisji odpocząłem i miałem czas, aby wszystko przemyśleć. Przeanalizowałem okres, w którym byłem trenerem Valencii i wszystkie błędy, jakie popełniałem. Według mnie zawiniłem przede wszystkim poprzez chaos, jaki czasami wprowadzałem swoimi nieprzemyślanymi decyzjami. Kolejny błąd to zmiana nastawienia do piłkarzy. W pierwszym okresie traktowałem swoich graczy z szacunkiem, mogli zwrócić się do mnie z każdą sprawą. Chciałem być ich ojcem, opiekunem każdego z nich z osobna. Porzucenie tej praktyki doprowadziło do - nie oszukujmy się - katastrofy morale piłkarzy.

Juan Soler tego nie widział?

  • Jestem przekonany, że Juan Soler nie popełnił żadnego świadomego błędu, aby doprowadzić Valencię do kryzysu. Ryzyko błędu istnieje zawsze... Ale jestem pewien, że były prezydent kierował się tylko i wyłącznie dobrem klubu.

Wraca czasami do Ciebie wizja presji ze strony kibiców, jaką odczuwałeś w Valencii?

  • Czasami... Jeżeli jesteś trenerem jakiejkolwiek drużyny, ta sprawa jest nieodłączną częścią twojego życia. Presja jest raczej niechcianym czynnikiem, ale z drugiej strony może "wjechać" na ambicję piłkarzom i sprawić, że ci będą grać lepiej. Fakt, zdarzały się nam słabsze momenty gry, kiedy nie wychodziło nam nic. Tak też było z Sevillą. Po takich meczach musiałem analizować nasze błędy, poprawiać to, co było niedopracowane i polepszać to, co stało na dobrym poziomie. Nie robiłem tego. Do tej zasady zacząłem się stosować będąc trenerem Benfiki. Zrozumiałem, że był to błąd, który kosztował mnie utratę trenerskiego stołka. Oduczyłem się szukać winy u sędziów, rywali, przestałem się usprawiedliwiać przed samym sobą. Sztuką było dorośnięcie do tego wszystkiego. Teraz nareszcie wiem, że błędów nie da się uniknąć, ale nie można pod żadnym pozorem ich ignorować i starać się ich nie zauważać.

Dlaczego od czasu Twojego odejścia Valencia pogrążona jest w stałym kryzysie?

  • W Valencii od lat dziewięćdziesiątych do początków obecnego wieku istniał pewien system ochrony klubu. Pracownicy mieli wyznaczone zadania, nikt nie robił rzeczy wykraczających poza kompetencje danego stanowiska. Opozycja nie miała realnej siły, gdyż każdy akcjonariusz klubu chciał jego wewnętrznego wzmocnienia. To przekładało się na sukcesy na polu sportowym. Już na kilka lat przed moim przyjściem konflikt interesów stawał się coraz bardziej widoczny, coraz trwalszy, aż w końcu stał się stałym elementem polityki klubowej. Największy chaos wprowadzili jednak ludzie spoza klubu, którzy chcieli dokonać - nazwijmy to - zamachu stanu i przejąć kontrolę nad całym nim z dnia na dzień.

Lecz Ty także uczestniczyłeś w tej wojnie.

  • Nie uczestniczyłem. Byłem jej częścią, na dodatek odrębną. Moim zadaniem było pracować w Paternie i tworzyć silny, zgrany zespół. Starałem się jak mogłem odgradzać piłkarzy od polityki klubu, jednak efekty były mizerne. Przez to nasza ekipa zaczęła gnić od środka, a decyzje włodarzy prowadziły do samounicestwienia klubu. Zawsze powtarzałem - aby coś zniszczyć, trzeba najpierw nauczyć się budować.

Era Koemana?

  • Doprawdy zaskakujący okres w historii klubu. Plan miał jasny - Liga Mistrzów. Konkurencja była niezła, poziom był naprawdę wysoki, ale owe zepsucie od środka, o którym wcześniej mówiłem, wszystko zepsuło. Starałem się nie myśleć o Valencii i jej kłopotach, dużo podróżowałem i zamierzałem zapomnieć o mojej przeszłości. Nie udało się - Walencja nadal jest moim domem, z którego czerpię natchnienie i staram się nie powtarzać błędów, jakie popełniłem podczas pobytu w tym klubie.

Dlaczego nie stawiałeś na Juana Matę?

  • Juana znam od czasu, kiedy był jeszcze juniorem. Kiedy ćwiczył na madryckich boiskach Ramón Martinez nalegał, abym zwrócił szczególną uwagę na Bueno i właśnie Matę. Odpowiedziałem, że podoba mi się gra obu chłopaków. Kiedy Juan przybył do Valencii nie było okazji, abym mógł go wypróbować na boisku. Walczyliśmy w tym czasie i o mistrzostwo, i o Ligę Mistrzów, więc po prostu nie było miejsca na eksperymenty. Na dodatek na jego nominalnej pozycji grał Vicente, Silva i Gavilán. Juan, kiedy juz dostawał szansę, grał z niezwykłym zaangażowaniem i ambicją, ale z drugiej strony był nazbyt ostrożny i nieśmiały w swoich poczynaniach. Poprosiłem go, aby wybrał się na wypożyczenie w celu ogrania, ale upór i prośby chłopaka sprawiły, że zrezygnowałem z tego pomysłu. Dałem mu szansę w meczu z Almeríą oraz w kilku mniej znaczących potyczkach, ale w tamtym czasie lepszą formę prezentowali jego konkurenci. Teraz Juan jest na jak najlepszej drodze do zostania jednym z najlepszych skrzydłowych w La Liga. W sprawie tego zawodnika taka jest prawda - nie interesują mnie legendy, które wymyślili moi przeciwnicy.

A co z Vicente? Jego ciągłe kontuzje są niepokojące i zaczęły się mnożyć podczas Twojego pobytu w Valencii.

  • W sprawie Vicente jestem subiektywny. Jego ciągłe kłopoty ze zdrowiem mogą być rozwiązane poprzez wysłanie go na specjalistyczne badania, które niestety zajmują trochę czasu. Mimo tego ten piłkarz nigdy się nie poddaje, zawsze ćwiczy z pełnym zaangażowaniem. Wydaje mi się jednak, że podczas tak ciężkiego okresu w karierze mogła osłabnąć jego wola walki, a rezygnacja wskutek ciągle odnawiających się urazów daje teraz o sobie znać. Jednak w czasie, kiedy był moim podopiecznym, nie było dla niego rzeczy niemożliwych, nie do osiągnięcia. Teraz jednak sądzę, że konieczne jest wysłanie go na badania, o których mówiłem, lub... całkowita zmiana otoczenia.

Opuszczenie Valencii?

  • Dałoby mu to możliwość odzyskania dawnej dynamiki. Vicente musi znów poczuć piłkę przy nodze, adrenalinę, która towarzyszy piłkarzom podczas meczu, konkurencję. Dla niego czas, kiedy walka o Ligę Mistrzów i mistrzostwo kraju była czymś normalnym, dawno minął. Teraz więcej wysiłku wkłada nie w bieganie, ale w swoją psychikę. On nie może żyć bez piłki. Chce nadrobić stracony czas, ale uniemożliwiają mu to kontuzje. Kiedy mógł leczyć urazy, nie chciał - jest tego całkowicie świadom. Teraz jest to, niestety, o wiele bardziej skomplikowane.

Oznacza to koniec jego kariery...?

  • Vicente nie można odmówić jednego: pracowitości. Na pewno będzie się starał przezwyciężyć wszystkie problemy. Jeżeli jest w dobrej dyspozycji, jest w zasadzie nie do zatrzymania dla większości obrońców. Zresztą mogę określić tak całą ofensywę Valencii.

Racja: Villa, Silva, Mata...

  • Nie można stawiać tylko na atak. Musi być zachowana równowaga między ofensywą i defensywą. Ważniejsza jest jednak linia obronna, gdyż tak naprawdę to ona daje gwarancję ewentualnego zwycięstwa. Weźmy jako przykład Real Madryt. Nie oszukujmy się, Królewscy zatrudnili tego lata kilku wyśmienitych graczy. Problem pojawia się w momencie, kiedy patrzymy na ich nazwiska. Prawie w ogóle nie zadbano o defensywę. Jeżeli Real chce być drużyną najlepszą, musi zrównoważyć swój skład. Inny przykład - Barcelona. Guardiola stawia kolosalny nacisk na atak i ma do dyspozycji graczy z najwyższej, światowej półki. Jeśli jednak ktoś z przodu straci piłkę, to zostaje ona niemal natychmiast odebrana przez formacje defensywne: jeżeli nie pomoc, to obronę. Kiedy obrona Barcy gra pewnie, to o strzelenie bramki kibice nie muszą się martwić. Barcelona ma tylu wyśmienitych napastników, że każdy może w zasadzie sam wygrać mecz. Nie inaczej jest z Valencią - potrzeba tylko dobrze ustawić drużynę i zapobiec błędom w obronie.

Inny przykład?

  • Sevilla, Villareal, Getafe, Deportivo... Patrząc na te zespoły nie można nie zauważyć ich świetnej organizacji. Sama logistyka może na wstępie dać kilka atutów, których nie ma przeciwnik. Piłkarze, sztab szkoleniowy, dyrekcja - każdy zna swoje miejsce i rolę w klubie. To daje zespołom niezwykłą siłę i tworzy niepowtarzalną atmosferę w szatni. Oczywiście przyjazną.

Emery'ego zaczyna dosięgać brutalna krytyka. Pamiętasz te czasy?

  • Piłka nożna jest grą, której częścią jest debata. Debata spokojna i na poziomie - nie obraźliwa. Krytyka jest czymś normalnym i nie da się jej uniknąć. Jeżeli nasi oszczercy mają nam coś do powiedzenia, niech nie robią tego obiektywnie. Trzeba umieć patrzeć na niektóre sprawy z innej perspektywy, co czasem daje zaskakujące rezultaty. My jako trenerzy wiemy o zespole najwięcej i przyjmujemy do siebie uwagi innych, ale nie te wyrażane w nieodpowiedni sposób lub nie mające pokrycia w rzeczywistości. Piłka nożna jest sportem dającym mnóstwo możliwości, a co za tym idzie - mnóstwo pola do dyskusji.

Emery ma jakieś wytłumaczenie?

  • Przede wszystkim ma całkiem nową obronę. Ayala, Albiol, Moretti to piłkarze nietuzinkowi, których naprawdę trudno zastąpić. Unai ma do dyspozycji młodych, ale perspektywicznych zawodników: Alexisa, Dealberta czy Mathieu. Trzeba dać im jednak czas, aby zaczęli grać na odpowiednio wysokim poziomie.

Czy Emery odczuwać może taką samą presję, z jaką miałeś do czynienia Ty?

  • Jak najbardziej. Valencia jest klubem dużym, głodnym sukcesu. Nie mówię przez to, że prowadzenie go jest zadaniem wyjątkowym, gdyż każdy zespół trzeba zorganizować, poznać jego wady i zalety. Jest jednak prawdą, że trenowanie tak wspaniałej drużyny to wyjątkowe doświadczenie i każdy trener marzy o otrzymaniu takiej szansy. Szczęście może być jednak przytłumione przez zazdrość i gniew innych osób. Za początków kadencji Beniteza nikt nie zdawał sobie sprawy, jak daleko Valencia zajdzie. Klub był intensywnie działającą instytucją o pewnych ambicjach, ale nie aż tak wygórowanych. Okres dwóch finałów Ligi Mistrzów z rzędu był odległy i nie został należycie wykorzystany. Zamiast Valencii kąpiącej się w świetle chwały i sławy widzimy klub, który pod względem finansowym jeszcze kilka miesięcy temu był na skraju przepaści.

Widmo sukcesów Beniteza ciąży na kolejnych trenerach Valencii?

  • Oczywiście. Benitez osiągnął z tym klubem naprawdę wiele. W całej historii Ligi Hiszpańskiej Valencia zajmuje czołowe miejsce, jeżeli chodzi o liczbę tytułów. Nie ma nic lepiej promującego klub jak suma wszystkich generacji, które złączyły się na bogatą i jakże wspaniałą historię. Dzisiejsza Valencia potrzebuje takiej motywacji, aby nie tworzyć oddzielnej karty owej historii tylko stać się jej częścią, którą tworzyły tysiące ludzi. Jeżeli chodzi o Beniteza - on zjednał sobie wszystkich. Poprzez zaufanie, jakim obdarzyli go wszyscy gracze, dla tego klubu stał się legendą. Legendą, z której będą brali przykład wszyscy późniejsi szkoleniowcy.

Powiedziałeś, że prowadzenie Valencii nie jest rzeczą szczególnie trudną. Jak sprawę postrzegają piłkarze?

  • Kadra Valencii jest zbiorem świetnych profesjonalistów. Zawód piłkarza nie jest tak łatwy, jak mogłoby się wydawać. A w takim klubie widać to doskonale. Tutaj zawodnicy są świadomi swoich ról, jakie daje im trener. Odpowiedzialność, która ciąży na każdym z nich jest tylko bodźcem do lepszej gry. Tak było za moich czasów, tak będzie zawsze. Kiedy kończyłem swoją przygodę z Valencią, mogłem liczyć na pełne wsparcie ze strony piłkarzy. Ostatni trening, ostatnie podanie... Takich rzeczy się nie zapomina.

Zaskakuje Cię, że David Villa nie opuścił Valencii?

  • Nie. David jest jednym z tych zawodników, którzy wiedzą, czego chcą. Ostatnimi czasy Villa nie mógł liczyć na spokój, ciągle pojawiały się na jego temat plotki transferowe, potem doszła sprawa transferu najpierw do Realu, potem do Barcy... Jakkolwiek by nie patrzeć, David jest stuprocentowym profesjonalistą i zawsze będzie dawał z siebie wszystko.

Ostatnie pytanie... Zobaczymy Cię jeszcze kiedyś na Mestalla?

  • Jeżeli będzie ku temu okazja - w jakimkolwiek momencie.

Kategoria: Wywiady | SuperDeporte skomentuj Skomentuj (14)

KOMENTARZE

1. zając43512.10.2009; 08:03
zając435Powinien wrócić.
2. RokiVCF12.10.2009; 08:37
RokiVCFswietny wywiad ale nie wiem co o tym sadzic ten ogarnia defensywe a Emery Ofensywe i to bez sensu stawial bym na Emerego bo potobno najleprza obrona jest ataka ale tutaj tego nie widac wiec nie wiem najlepiej zagrac na dwoch trenerow :PPP Flores zajmie sie defensywa a Emery ofensywa i bedzie GIT :PP i troche mnie dziwi to co gada o Macie wydaje mi się ze po prostu w niego nie wierzyl.
3. Jacek12.10.2009; 08:40
JacekPo co miałby wracać?
4. Fuh12.10.2009; 10:17
FuhPo to, ze za jego czasow nie bylo problemow z Awansem do Lm ;)
Lolku jestes najlepszy! Rewelacyjny wywiad (: AMUNT LOLEK! :)
Ps. Roki "potobno najleprza", jak mozna tak pisac? ^^
5. Maciej12.10.2009; 14:18
MaciejPowiem tylko jedno. Flores wiedział jak wygrać z barceloną.
6. Lolek12.10.2009; 14:27
LolekFuh- dzięki za uznanie ;) było ciężko, ale w sumie to raczej przyjemność niż obowiązek ;)
Co do Floresa... Mam mieszane uczucia. Z jednej strony skrucha, jaką pokazuje, daje do myślenia. Widać, że zmądrzał, przeanalizował błędy, stał się dojrzalszym trenerem... Ale z drugiej to mogą być tylko słowa. Nie wiadomo do końca, co chodzi mu po głowie. Jeżeli miałby wrócić... no cóż. Może faktycznie zatrudnienie dwóch trenerów to nie byłby taki głupi pomysł...?
7. RokiVCF12.10.2009; 16:33
RokiVCFheh a jest to możliwe żeby dwoch trenerow trenowalo jeden zespoł hahaha ??:D


PS: sry fuh ale to bylo z rana i bylem zamulony :D:D no i przyznaje ze jesli chodzi o moja ortografie nie jest na wysokim poziomie :P
8. nord512.10.2009; 17:26
powinien wrócić1!!
9. CheS_9112.10.2009; 17:41
Też bym chciał aby wrócił,jest o klasę lepszym taktykiem od Emerego,ma większy szacunek w świecie futbolu od Unaia,i zgadzam się z nim że podstawa w drużynie to obrona,widać to chociażby w naszym zespole kiedy to atak mamy jak z bajki a obrona daje ciała - tutaj jest świetnie pokazane to jak jest ważny balans między obroną a atakiem w drużynie,Flores podał dobry przykład podając Real Madryt,mianowicie za czasów pierwszego panowania pana Pereza atak Królewskich składał się z takich asów jak Figo,Zidane,Beckham,Ronaldo,Raul itd. a na obronie grali tacy jak Pavon,Mejia czy Woodgate i co ?? Wszyscy wiedzą że taki sposób nie jest dobry na budowanie drużyny. Flores zrobiłby porządek z naszą obroną,jestem tego pewien,a czy mielibyśmy problem ze zdobywaniem bramek mając z przodu Ville,Silve czy Mate ?? Myślę że nie !! Także na miejscu zarządu myślałbym nad przygotowaniem kontraktu dla Floresa.
Dzięki Lolek za newsa :D
AMUNT
10. Algir12.10.2009; 21:00
Lud chce Kike.

Vcf gra tak samo jak w tamtym sezonie - jeżeli teraz nastąpi zmiana trenera, to ktoś w zarządzie powinien posypać głowę popiołem - przespali lato i brną dalej.

Patrząc na to wszystko, odnoszę wrażenie że czekają na jakąś katastrofę... żeby z czystym sumieniem zamieść Unai.
11. LSW12.10.2009; 21:07
LSWPanie Flores, a co z Carbonim? Niewygodny temat? Wygoniłeś legendę klubu.
12. Lolek12.10.2009; 21:22
LolekLSW- punkt dla Ciebie. Sprawy Carboniego raczej się już nie pamięta, kibice mają do niego żal przede wszystkim o te rzeczy, o których mowa we wstępie. Zresztą Amadeo kilkukrotnie pokazał czarną stronę swojego charakteru, co na pewno nie podniosło jego notowań wśród fanów.
13. pedro113.10.2009; 11:58
Maciej, Flores wiedział jak wygrać z Barcą i jak przegrać też.
Przestańcie czepiać się tak bardzo Emerego, bo nie ma mowy o jego odejściu. Popełnia wiele błędów, ale nie stać nas kolejnego trenera, w dodatku odgrzewanego kotleta.
Życzę Emeremu spokoju, rozwagi i równowagi. Musi zapomnieć o swojej filozofii (lepiej wygrać 5:4 niż 1:0) i budować drużynę od obrony, a nie od ataku. Wtedy będzie dobrze.
14. Sygic13.10.2009; 19:10
SygicZ wszystkich trenerów za mojej kadencji kibica Valencii to właśnie Floresa najbardziej lubiłem. Bardziej niż Beniteza.