VALENCIA CF – AKTUALNOŚCI

Dzisiejszy rywal Valencii to jeden z najmłodszych klubów aktualnie występujących w Primera Division, pod obowiązującą nazwą istniejący od roku 1983. Za protoplastę dzisiejszego Getafe uchodzi Club Getafe Deportivo, zarejestrowany w 1945r, który w roku 1976 zostaje reaktywowany jako Peña Madridista de Getafe. Drużyna z przedmieść Madrytu występując pod takim szyldem przez 4 kolejne sezony, po czym rozgrywki z lat 1982-83 zaczyna pod oficjalną nazwą Club Deportivo Peña Getafe 14 lipca 1983 roku CDP Getafe łączy się z Club Getafe Promesas, dając początek nowej jakości w hiszpańskim futbolu – Getafe Club de Futbol.

Pierwsze lata działalności nowej drużyny to systematyczny awans na szczeblach lokalnych rozgrywek, a już w sezonie 1994/95, niespełna 12 – letni klub, uzyskał awans do Segunda Division, utrzymując się w drugiej hiszpańskiej lidze przez 2 sezony. Ponowny awans do Segundy przyszedł w ostatnim roku XX wieku, i choć w Getafe z optymizmem oczekiwano nowego tysiąclecia, początek trzeciego milenium przyniósł wydarzenia wręcz tragiczne – zamordowany został piłkarz Sebastian „Sebas” Gomez, zaś klub popadł w poważne kłopoty finansowe.

Klubowe finanse stopniowo poprawiały się, a rok 2003/04 przyniósł historyczny awans do Primera Division, ówczesną drużynę prowadził wówczas przyszły szkoleniowiec Valencii – Quique Sanchez Flores. Zastępujący go w 2005 roku trener Bernd Schuster okazał się wartym swego poprzednika, a prowadzony przez niego klub w sezonie 2006/07 dotarł do finału Pucharu Króla. Po drodze drużyna niemieckiego trenera – obecnie szkoleniowca Realu Madryt – zwyciężyła FC Barcelonę, wygrywając w rewanżu aż 4-0 (pierwszy mecz to 2-5 dla Barcelony). W finale Getafe uległo 0-1 Sevilli, ale udział w występ w finale zapewniał drużynie udział przyszłorocznej edycji Pucharu UEFA. Po skończonym sezonie, wspomnianego Schustera na ławce trenerskiej zastąpił Michael Laudrup, i choć zespół początkowo zawodził na ligowym podwórku, świetnie za to spisywał się w krajowych i europejskich rozgrywkach pucharowych, odprawiając w Pucharze UEFA wiele słynniejszych zespołów. Drużyna Laudrupa zachwycała stylem i walecznością, ale w dramatycznym i emocjonującym dwumeczu o prawo udziału w półfinale Pucharu UEFA uległa ostatecznie Bayernowi Monachium, a tydzień później uznać musiała wyższość Valencii w finale Pucharu Króla. Drugi przegrany finał Pucharu Króla tym razem nie dał awansu do europejskich pucharów, a trener Laudrup po skończonym sezonie wybrał ofertę ze Spartaku Moskwa. Na ławce trenerskiej klubu z Coliseum Alfonso Perez zastąpił go były trener m.in. Villarreal, Sevilli i Recreativo – Victor Munoz. W obecnym sezonie Getafe prezentuje się dosyć dobrze, zajmując obecnie 7 pozycję z 13 punktami na koncie.

Stadion: Coliseum Alfonso Perez.

Stadion zbudowany w 1988r., kilkukrotnie powiększany, posiada obecnie ok. 16.000 miejsc. Trybuna północna zbudowana jest na naturalnych, niewielkich wzgórzach, zachodnia ostatnio została niemal w całości pokryta. Stadion był miejscem wielu międzynarodowych towarzyskich spotkań. Patronuje mu Alfonso Perez, słynny piłkarz rodem z Getafe, choć co ciekawe, nigdy nie miał on okazji reprezentować barw miejscowego klubu.

Transfery:

*wypożyczony do klubu
** wypożyczony z klubu

Przybyli: Eugen Polanski (Borussia Mönchengladbach) | Ibrahim Kas (Besiktas Istanbul) | Rafa (Real Valladolid) | Adrián González (Real Madrid Castilla) | Esteban Granero (Real Madrid) | Jaime Gavilán (Valencia) | Joffre Guerrón (LDU Quito) | Roberto Soldado (Real Madrid) | Jacobo Sanz* (Real Valladolid)

Odeszli: Alberto Aguilar (Albacete Balompie) | Luis García (CD Teneriffa) | Pablo Redondo (Gimnastic de Tarragona) | Manuel Tena (Rayo Vallecano) | Rubén de la Red (Real Madrid) | Braulio (Real Saragossa) | Pablo Hernández (FC Valencia) | Miguel Pallardó ** (Levante) | Nacho Pérez ** (Malaga).

W letnim okienku transferowym Getafe straciło przede wszystkim jeden z filarów środka pola – Rubena de la Reda, który dzięki znakomitym występom w Getafe znalazł się w kadrze Luisa Aragonesa, która wywalczyła Mistrzostwo Europy, po czym powrócił do Realu Madryt, gdzie zalicza regularne występy. Za poważną stratę uważany może być też Pablo Hernandez – młody prawoskrzydłowy w Getafe stał się jednym z objawień sezonu, choć w Valencii nie może przebić się do pierwszego składu. Atak opuścił utalentowany Braulio, wykupiony przez Real Saragossa.

Z letnich wzmocnień wspomnieć warto definitywne transfery Granero oraz Gavilana, zawodników grający wczesniej w Getafe na wypożyczeniach, piłkarzy utalentowanych i zdolnych zrobić spore piłkarskie kariery. Wakat po Braulio zajął w ataku Roberto Soldado, zawodnik bardziej doświadczony, który po dobrym sezonie w Osasunie pogodzić musiał się z rolą rezerwowego Realu Madryt. Znaczną rolę odgrywa obecnie w klubie Guerron, zawodnik występujący na lewym bądź prawym skrzydle.

Kadra:

Choć może w Getafe nie roi się od głośnych nazwisk, madrycka drużyna posiada silny i waleczny skład, zdolny rywalizować z każdym zespołem, nie tylko na własnym stadionie. Spośród wyróżniających się postaci wspomnieć warto przede wszystkim Roberto ‘Pato’ Abbonanzieriego, najbardziej utytułowanego spośród wszystkich zawodników Getafe, trzykrotnego tryumfatora Copa Libertadores, najlepszego bramkarza Ameryki Południowej z roku 2003, wielokrotnego reprezentanta Argentyny i tryumfatora klasyfikacji Trofeo Zamara 2005, pierwszego swojego sezonu w Primera Division. Bramkarza Getafe, choć znajduje się on już u schyłku kariery i zdarza mu się miewać słabsze spotkania, wciąż uznawać można za żywy mur strzegący wyniku zespołu. Ma go kto wspierać w defensywie – niemłody już wprawdzie, ale wciąż pewny w kryciu i odbiorze niemal już 36-letni Belenguer, występujący zwykle w środku pola dosyć pewni Cata Diaz oraz Mario, czy na bokach David Cortes, wszechstronny Lucas Licht bądź wiecznie młody Cosmin Contra, zdolny strzelać bramki w kluczowych spotkaniach zespołu. Na Lichta szczególnie powinni dziś uważać defensorzy Valencii, bowiem zawodnik ten mogący grać niemal na każdej pozycji na boisku lubi włączać się w ofensywne akcje zespołu, wspomagając kolegów rajdami na skrzydłach bądź schodzeniem do środka pola.

W centrum gry niepodzielnie panuje Fabio Celestini, piłkarz obdarzony prawdziwym darem odzyskiwania piłki i przecinania podań rywali, a wespół z Javierem Cosquero prawdopodobnie zdominuje środek pola w dzisiejszym meczu. Słabszy w odbiorze, ale bardziej kreatywny Cosquero to przy tym prawdziwy mózg Getafe, zawodnik strzelający z dystansu zarówno z lewej, jak i prawej nogi, a także niebezpieczny przez typowe dla siebie dokładne prostopadłe podania do kolegów z ataku. Wielka praca czeka dziś Manuela Fernandesa i Davida Albeldę, ale jeśli gracze Valencii chcą myśleć o komplecie punktów, muszą w centrum gry stawić czoło Cosquero i Celestiniemu.

Za akcje skrzydłami odpowiadać dziś mają w zespole Getafe Manu de Moral oraz Esteban Granero, najbardziej bodaj utalentowany i błyskotliwy spośród wszystkich podopiecznych Victora Munoza. Neutralizacja Granero także powinna być ważnym elementem planu Unaia Emery’ego na dzisiejsze spotkanie, ale nie można zapominać i o dobrze grającym głową czy skutecznym w bramkowych sytuacjach Manu, który z powodzeniem występować może nie tylko na skrzydle, ale i w ataku.

W odwodzie pozostają Gavilan z Guerronem, zawodnicy równie groźni jak ich rywale z pozycji na boisku, mogą po przerwie wnieść spore ożywienie w szeregi zawodników Getafe.

W ataku Victor Munoz może przebierać wśród równorzędnych zawodników: może dziś zagrać Soldado, Uche, Kepa bądź Albin, a każdy z nich posiada szczególne walory, na które należy zwrócić uwagę.

Uche cechuje przede wszystkim szybkość i waleczność, Soldado i Kepa potrafią odnaleźć się w bramkowych sytuacjach, zaś Albin to napastnik kreatywny, co przesądza nieraz o stawienia go w roli ofensywnego pomocnika, mającego raczej ożywiać akcje drużyny, niż szukać drogi do bramki.

Trener: Victor Munoz

Były piłkarz m.in. Realu Madryt i Barcelony, trenerską karierę zaczynał w połowie lat 90-tych. W roli szkoleniowca prowadził m.in. Mallorkę, Villarreal czy Saragossę, z którą w 2004 roku wywalczył Puchar Króla i Superpuchar Hiszpanii. W 2006 roku przeszedł z rodzinnej Saragossy na ławkę trenerską Panathinaikosu Ateny, by po roku wrócić trenować Recreativo. Po odejściu do Moskwy Michaela Laudrupa został szkoleniowcem Getafe.

Tweetnij

Kategoria: Ogólne | różne skomentuj (1)